‘Birimizden biri suçluyuz’

Yarım asırı devirmiş bizim kuşak, 60’ın hikayesini dinledi, 71’i şöyle böyle yaşadı, 12 Eylül’ün de içinde buldu kendini…

Talihsiz bir masal gibi, ne gökten elma düştü, ne yarısı bana, ne sana hesabı…

Hep koçanı kaldı bize…

Ve…

Ne zaman mutluluk şarkıları söylenmeye başlasa, ya Asala, ya PKK; ille biri var oldu ya da var edildi…

Bizler de sessiz ya da sesli, üzerimize oynanan oyunun piyonları gibi kaldık…

Ne yapmalı?

Nasıl yapmalı da bu cendereden sıyrılmalı?

Herkes konuşuyor…

Bir şeyler söyleyen çok…

Sonuç, git-gel aynı…

***

Yanlışları doğrularıyla; övgüleri sövgüleriyle, benim hatırladığım tabi, hiçbir dönem bu denli ayrışmaya, kutuplaşmaya açık olmadı…

Aynı topraklarda yaşayan, aynı havayı soluyan insanlar, hiçbir dönem birbirlerine bu denli yabancılaşmadı…

Bir şeyler yapmalı da, önce bu ülkenin seçilmişleri, milletin vekilleri çıkmalı yola…

Nasıl ki vekil maaşlarına ‘zam’ söz konusu olduğunda ‘birlik-beraberlik’ içinde hareket ediyorlarsa; ülke için de aynı birlik beraberliği topluma göstermeli, sergilemeliler…

Yoksa Meclis niye var?

Vekiller milletin birliği, bütünlüğü için çaba sarf etmiyorsa?

***

Hükümet mi?

Hükümete bin bir türlü eleştiri yöneltebilirsiniz…

Yerebilirsiniz…

Övebilirsiniz…

Bunlar doğal…

Aynı şekilde muhalefeti de övebilir, yerebilir, eleştirebilirsiniz…

Bunlar da doğal…

Peki doğal olmayan ne?

Onların birbirlerine düşman muamelesi yapar gibi davranmaları…

Onlar kutuplaşmayı yukarıya çektikçe, milletin de tansiyonu tehlike yaratacaktır…

***

Gülecek miyiz?

Gülümseyecek miyiz diye aklımdan geçirirken, satırları ressam-şair Bedri Rahmi Eyüpoğlu’na bırakıp sevgiyle kalın demekten başka bir şey kalmıyor geriye;

‘Bizim insanlarımız oğul ne zaman gülecek
Ağlamak ayıp değil kana kana
Ama gülmeyi unutmuşlar yüzlerine baksana
O cânım sevinç pırıltısı düşmüş gözlerinden
Param parça tuz buz
Bizim insanlarımız böylesine kara gülmezse
Birimizden biri suçluyuz…’