Hayat ve değeri

Son yıllarda iş ve işçi güvenliği anlamında epey yasal önlemler hayata geçti.
Ne var ki yasalarla işi kotarmak çok mümkün değil.
Zihniyette değişim şart…
Eğitim şart.
Çevrenizde de riskli işleri gerçekleştirenleri izlerseniz, bizzat tanıklık yaparsınız, yeterli güvenlik almadan çalıştıklarını.
Şok ve toplu ölümler gerçekleşmediği zaman, maalesef gözümüzden kaçıyor…
Hoş gerçi şok katliam gibi ölümler de ilk anlarda dikkat çekiyor, süreç içinde unutuluyor…
Şimdi desek 301…
İlk alka gelen kanun maddesi gibi olur da, kömür madeninde giden canlar hatırlanır mı?
 İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi verilerine göre, 2016 yılında; 1970 işçi, yazıyla da yazayım bin dokuzyüz yetmiş işçi, hayatını kazalarda kaybetmiş.
Bu insanlar teker teker öldüler, istatistiklere veri olarak geçtiler…
İş kazalarında inşaat bir numara…
Yer yerden göğe uzatıyoruz binaları, o binalara emek veren işçilerin hayatını, güvenliğini yeterince almadan.
Hoş bazen de güvenlik alınan yerlerde, çalışanların da bu kurallara değil, alışkanlıklarına göre hareket ettiklerini de görüyoruz.
Demek ki denetim daha yoğun olmalı.
***
En iyi gerçekleştirdiğimiz şey ise, unutmak…
Deprem yerle bir eder, insanlar hayatlarını kaybeder, bir süre sonra yeni bir acı yaşayasaya kadar, unuturuz.
Gerçi son dönem kentsel dönüşümler iç açıcı gelişme.
Soma madeninde yaşanan ‘kaza’ diyemeyeceğim, katliam gibi ölümlerin üzerinden de 3 yıl geçti, unuttuk gitti, yeni bir acıya kadar.
Fıtratımızda mı var, hamurumuzda mı bilmemiyorum ama, unutmak alışkanlığımız gibi.
Ünlü yazar Dostoyevski’nin sözüyle koyalım bugün de noktayı; 
‘İnsanın, ne derece büyük olursa olsun, her türlü felakete alışıvermesi, ürkütüyor beni.’
Biz de alıştık, felaketlerle yaşamaya…
***
Biraz da spor…
Biraz da Bursa…
Masa tenisi…
Büyükşehir Belediyespor aynı sezon içinde ikinci Avrupa Şampiyonluk kupasını müzesine taşıdı.  
Masa tenisini yöneten meslektaşımız Fehim Ferik’in şahsında tüm Büyükşehir Belediyespor ailesine teşekkürler.