Güzel ülkemde yıl sonuna yaklaştıkça çalışan ve emeklilerimizin gözü aylık ve yıllık enflasyon oranlarında ve maaşlarına gelebilecek artışın hesaplarında . Herkes sanki maaşlara yapılacak zam, kendilerini rahatlatacak mış gibi bir beklenti içerisinde yine sefalet içerisinde yaşayacaklarını bildikleri halde. (Hatta celladına aşık olan mahkumlar gibi.) Oysaki cennet ülkemde yüzde on (belki tam olarak bu kadar bile değil) kaymaklı bir tabaka hariç geri kalan ülkem insanı açlık sınırında yada yoksulluk sınırı çizgisinin altında kalmış geçim sıkıntısı yaşayan insanlar.

İşin ilginci gelecek maaş artışlarının yaşam şartlarının altında kalacağını , gelecek zam’lara yetişemeyeceklerini, evlerine , mutfaklarına yeterli gıda maddelerini alamayacaklarını ve yine insanca yaşayamayacaklarını hepsi çok iyi bilmelerine rağmen.

Hele ki emekli olmuş vatandaşlarımızın hayatta kalabilme, yaşayabilme mücadeleleri asgari ücret ile çalışan ve enflasyona her daim yenik düşen maaşlar alan emekçilerimizden çok daha zor.

Genel olarak emekli olup yaşlılık aylığı almakta olan gençliğini çalışarak geçirmiş sgk’sını yaşlanınca bir güvencem olsun diye, bir maaşım olsun, çoluk çocuğumun eline bakmayayım diye düşünüp ödemiş elleri öpülesi büyüklerimizin çoğunlu on iki bin beşyüz TL ile onbeş bin TL arasında geçinilmesi mümkün olmayan maaşlar almaktadır.

Eşi ile birlikte iki maaş giriyorsa evlerine hadi bir nebze iki emekli maaşı nispeten kurtarır durumu belkide, tek maaş alanlara siz yaşamayın ‘’ölün’’ demekten bir farkı var mı sizce. Nasıl reva görürler bu ucube anlayışı.

Ev kirası verdiğini çoluk çocuğunu okutmak zorunda olanları düşünmek bile istemiyorum. Aklıma bir fıkra geldi müsaadenizle paylaşayım sizlerle.

Dönemin Amerika İngiltere ve Türkiye Başbakanları bir araya gelmiş ve toplantı sonunda başbakanın sorularını yanıtlıyorlarmış.

Gazeteci sormuş:
Ülkenizde 4 kişilik bir aile ne kadar gelirle rahat bir hayat sürebilir siz onlara ne kadar ödüyorsunuz?

Amerika başbakanı:
Amerika da 4 kişilik bir aile 5000 dolar ile rahat bir yaşam sürebilir, biz onlara 6500 dolar ödüyoruz geri kalan 1500 doları ne yaparlar bilmiyorum.

İngiltere başbakanı:
İngiltere de aynı aile 4000 pound ile rahat yaşar, biz 5000 veriyoruz 1000 pound nereye gidiyor bilmiyoruz.

Türkiye Başbakanı:
Türkiye'de aynı ailenin açlık sınırı 800 TL dir. Biz onlara
300 TL veriyoruz geriye kalan 500 TL yi nereden buluyorlar bizde anlamış değiliz.

Devletimiz var olsun
Elbette ki devletimiz var olsun rabbim devletimizi başımızdan eksik etmesin.
Lakin ben buradan Sayın Maliye Bakanımız Mehmet Şimşek Beye bir hem sade bir vatandaş olarak hem de ekonominin içerisinde yoğrulmuş Bir mali müşavir olarak sormak istiyorum:

Vermiş olduğunuz emekli maaşı ve asgari ücretin on katından çok fazlasını Milletvekillerine ve bürokrasi içerisinde belki hiçbir iş yapmayan birilerine ödüyorsunuz. Bu makas açığı oluşmuşken (hatta daha fazlası da var biliyorum ) siz bu Ekonomiyi nasıl düzelteceksiniz, toparlayacaksınız.

Siyasetin Duayeni Süleyman Demirel’in namı diğer SÜLO lakaplı rahmetli devlet büyüğümüzün kitaplara geçen çok güzel enfes bir sözü var. Sizlerle burada paylaşmayı uygun buldum.

Boş tencerenin deviremeyeceği hükümet yoktur…