Anayasamızda;

“Herkes, kamu giderlerini karşılamak üzere, mali gücüne göre, vergi ödemekle yükümlüdür. Buyurmaktadır.

Vergi yükünün adaletli ve dengeli dağılımı, maliyenin sosyal ve en temel amacıdır.

Vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümlülükler kanunla konulur, değiştirilir veya kaldırılır.

Buraya kadar sözümüz yok. Ama acaba bu iş yukarıda yazıldığı gibimi uygulanıyor yoksa vergisini az gösteren zenginden daha az vergi alınıp, vergisini kaçıramayan esnafın kucağında mı kalıyor vergi adını verdiğimiz el bombası. Bence ikinci yazdığım gibi.

Kanunlarla uygulamaya alınan kanun ve tebliğler teoriye dayandırılarak, pratiklikten uzak bir anlayışla uygulanması kesinlikle başarı getiremeyecek şekildedir.

Bu cümleyi biraz daha anlaşılabilir bir yere getirmek istiyorum. Öncelikle Teori ve pratik arasında ki farka bir göz atalım:

Teori, her şeyi bilmek ama hiçbir şeyi çalıştıramamaktır. Pratik ise her şeyi çalıştırabilmek ama nasıl çalıştığını anlamamaktır. Bizde teori ile pratik ters orantılı şekilde bir araya gelmiştir;

‘ Hiçbir şey çalışmamakta , kimse de neden çalışmadığını anlamamaktadır. ‘

Sebebini de hemen yazayım. Çünkü ; gerek kanun koyucu gerekse, konulan kanunların uygulayıcıları bu işi kitaptan okuyarak öğrenmişlerdir. Bu işin mutfağına girip ayrıntı ve teferruatlarla uğraşmamışlardır, bir problemi çözmek için başları ağrımamıştır.. Bir atasözümüz bu durumu çok net bir şekilde ortaya koymaktadır.

‘ Soğanın acısını mutfakta soğan doğrayan kişi bilir.’ Sofrada oturup yiyenlere soğan tatlı gelir.

Değerli okuyucularım ve can dostlarım. Bu işler üç tane kitap okumayla birkaç kanunu ezbere bilmeyle maalesef olmuyor. Ben Maliye bakanlığında bir yetkili olsam masa başında birkaç kanun maddesiyle ahkâm kesenleri ‘ Açın bir muhasebe ofisi işletin bakalım.’ derdim. Mali Müşavirlik ofisleri bu işin mutfağıdır. Meslektaşlarımızın bilgi ve deneyimlerinden uzak kanun ve tebliğler çok fazla uygulanabilir unsurlar değildir. Masa başında olmaz.

VERGİ İNCELEMELERİ ACABA GERÇEĞİ YANSITIP HEDEFE ULAŞILABİLİYOR MU ?

Vergi incelemesinden maksat, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak ve tespit etmektir. Ancak vergi incelemeleri hem dayanak hem de inceleme konuları ile bu amaçtan çok fazla uzaklaşmıştır.

Şimdi çok ilginç ve bir o kadar da doğru bir tespiti bir emekli vergi inceleme müfettişinin bizzat bana söylediği bir gerçeği sizlerle paylaşmak istiyorum.

‘ Vergi incelemelerinde vergi müfettişlerinin dayanağı, başka bir vergi müfettişi tarafından düzenlenen vergi raporlarıdır. ‘ Bu raporların itiraz süreçleri hukuki açıdan sona ermeden dayanak olarak gösterilmektedir. Sonuç: Mahkemeye taşınan her dosya mükellefin lehine işlemekte olup kurum değersizleştirilmektedir.

*** Bu konulara yeri geldikçe ayrıntılı olarak değineceğim değerli okurlarım.

Bir de en komiğini paylaşayım siz okuyucularım ile ; Faaliyet döneminde yapılamayan tespitler, yıllar sonra ( dört yıl, beş yıl sonra ) vergi dairelerinde bulunan bilgi ve belgelere dayalı olarak vergi müfettişlerince yapılan tespitler, vergi incelemelerinin amacına uygun olmadığının en önemli belirtisidir.

DEVLETİMİZE AİT RESMİ KİMLİĞİ OLAN KURUMLARIN ÇALIŞMA ŞARTLARI GÜNCELLENMELİDİR.

Bütün memurlarımızın görev tanımları yeniden belirlenmelidir. Teoriye ayak uydurabilecek mesafede olup, uygulanabilir nitelikte olması ve hantallaşmış bürokratik engelleri aşacak seviyede olması elzemdir.

Önemli not : Bu tarz ve burada yazamadığım eksiklikler tamamlanıp revize edilmediği müddetçe vergi incelemeleri amacına uygun yapılamaz ve dolayısıyla vergi adaletinin sağlanması mümkün olmaz . Sadece dilde kalmış olur, dikte etmeyle. Bu da mükellef ile maliye çalışanlarını karşı karşıya getirir.

Saygılar sunuyorum.