Bu cümleyi yazarken bile kaldırmıyor insanın içi. Nasıl bir gerçek ki bu?

Ve bir değişmeyen daha var… Bu kadınların her biri boşanma aşamasında oldukları kocaları tarafından ya da sevgilileri tarafından öldürüldü.

Tuba Ateşçi 41 yaşında ve Bursalıydı. Boşanma aşamasındaki eşi tarafından vurularak öldürüldü. O bir anneydi. İki çocuk annesi…

Tuğba A. Adıyaman’da yine eşi tarafından vuruldu. Üstelik baba kendi oğlunu da vurdu.

Erzurum’da Elif Saydam, Sakarya’da Hatun Ekrem Aslan, İstanbul’da Emine Ülkü Araz, Denizli’de Nasım Gol Karımı, İzmir’de Özlem Çankaya yine kocaları tarafından öldürüldü.

Çoğunun sebebi kıskançlıktır mutlaka ifadede ‘namus’ kelimesi geçecektir eminim ama cinayetin sebebi olmaz zaten. Birinin canı öyle sebebi de olsa alınmaz.

Namus ve kıskançlık kadın cinayetlerinde iyi halden yırtacaklar için kalkandır zaten.

Nedense neredeyse hiç ciddiye alınmayan kadın cinayetlerinde dibi görüyoruz artık. Son kadın kalıncaya kadar mı devam edecek bu. Neden artık bu kadın katilleri hak,ettikleri cezayı almıyorlar.  Neyi bekliyoruz?

Neden ısrarla yok sayılıp görmezden geliniyoruz?

Bunun adı artık kırımdır…

Sistemli cinayettir.

Kadınlar evde, sokakta, kafede, hastanede, bakkalda, manavda, akla gelen gelmeyen her yerde katlediliyor. Çocuklarının gözü önünden katledilen kadınlar… O çocuklar ne halde Allah bilir.

Kınaya kınaya kahrolduk artık… Kınamak bir işe yaramıyor…

Bir çözüm bulunmalı, kadınlar kurtarılmalı.