Son zamanlarda çocukların canı çok yanıyor. İstismar haberi çok fazla… Aynı hafta içinde bir TV programında istismarcı tarafından aranan üvey çocukları ve kendi kuzeni ve patronu tarafından istismara uğrayıp adaleti sağlanmayınca intihar eden gencecik bir çocuğu okuduk, izledik…

Can nasıl yanmasın…

Sosyal medya, haber köşeleri vs…

Giderek artıyor sanki pedofili... Ya da bizim algımız giderek daha seçici hale geliyor. Belki bilinçleniyoruz bu konuda… Umarım öyledir.

Bu canavarlarla mücadele etmek hem hükümetin hem de toplumun yani bizim önceliğimiz olmalı.

Çocuklarımızı da koruyamayacaksak niye varız ki?

Bu konudaki somut delil de neymiş? Çocuğun beyanından daha somut ne olabilir ki? Nasıl bir zihniyet bir çocuğun başına bunları getirenleri ellerini kollarını sallaya sallaya sokağa salar. Nedir bu yasanın değişmesinin önündeki engel tam olarak?

Delirmek isten değil…

Bu canavarları çocuklardan uzak tutmak lazım.

İstismarın gerçekten önlenebilmesi için koruyucu tedbirlerin alınması, müdahaleye yönelik uygulamaların gözden geçirilmesi, düzenli denetim ve değerlendirmelerin yapılması, ceza indirimlerinin kalkması, şiddetten hayatta kalanların haklarının korunduğu ve sosyal desteğe ulaşabildiği bir yapının sağlanması ama her şeyden önce önlemenin mümkün olduğuna inanılması ve bu amaçla yola çıkılması gerekiyor.

Çocuklarımıza sahip çıkalım.

Pedofiliyle mücadelede taraf olur mu? Olamaz…

Bununla ilgili tartışmak kadar saçma bir şey yok.

Çocuk hepimizin çocuğu. Cevdet Efe’yi hepimizin içinde yaşadığı toplumun çıkaramadığı yasa sürükledi intihara…

Eğri oturup doğru konuşalım artık.

Çocukların tarafında duralım onları koruyalım.