Şu koskoca alemde tüm canlılar içinde en sıkıntılı ilişki İnsanoğlu arasında yaşanır. Çünkü insanların büyük çoğunlu ilişkilerini çıkarlarına göre yönetir.

Diğer canlılar da bu denge böyle değildir. Bir hayvana sarıldığında o da sana sarılır. Denge kurmasını bilir. Çünkü hassas davranır. Biz insanlar çoğu zaman o hassasiyetimizi unutur, çarklarımıza göre ilişkilerimize yöne veririz.

Ama..

İnsan ilişkilerinde bir çizgi vardır; adı da “mesafe”.
Ne çok görünür, ne de görünmez… Ama ihlal edildiğinde her şey bozulmaya başlar.

“Çok samimiyet saygıyı azaltır, çok iyilik suistimal edilir.”
Bu söz yalnızca bir tespit değil, her birimizin hayatından geçen onlarca hikâye demektir.

En başta kendimize şunu sormamız lazım. Samimiyetin çoğaldığı yerde saygı neden azalır?

Mesela iş yerinde…
Başta resmi başlayan bir ilişki, zamanla “abi–kardeş” yakınlığına döner. Bu yakınlık ilk başta iyidir; iletişimi kolaylaştırır.

Ama bir bakmışsınız, o samimi tavır bir gün “ya hallederiz abi boşver!” rahatlığına dönüşmüş. Sizin hassasiyetiniz, başkasının laubaliliği olmuştur.

Bir süre sonra şöyle cümlelerle karşılaşırsınız:
“Ya ne var canım, sen de çok takılıyorsun!”
Hâlbuki sizin takıldığınız şey, samimiyetin değil, saygının erimesidir.

İlişkilerde mesafe ortadan kalktığında, insanlar sınırları görmez olur. Samimi olunan kişiyle her şey konuşulabilir zannedilir; oysa herkesin konuşulmasını istemediği alanı, haddi, çizgisi vardır.

Samimiyet mesafeyi azaltabilir ama saygıyı asla azaltmamalı.

Bu konuya benzer hayatımızı zorlaştıran bir başka konu da iyilik…

İyilik neden suistimal edilir?

Bir de iyilik meselesi var ki…
İnsanı en çok yorması bundandır.

Mahallende biri vardır, zor zamanında koşmuşsundur. Borcunu ertelemişsindir, işine koşmuşsundur, kapını açmışsındır. Bir gün olur, bir de bakarsın ki iyiliğin alışkanlığa dönüşmüş. Hatta yapılmadığında “Bu defa niye yok?” diye sitem edilir.

Bir annenin çocuğuna fedakârlığı gibi…
Ne verirsen ister, ne gösterirsen daha fazlasını bekler.
Çünkü iyiliğin sınırını çizen sensindir; çizmediğin her sınır, bir başkasının vicdansızlığına davetiyedir.

Hayatta en çok kırıldığımız insanlar, bazen en çok iyilik yaptıklarımızdır. Çünkü bizim vicdanımızın ölçüsü, herkesin vicdanında karşılığını bulmaz.

Aslında…

İnsan hayatını kolaylaştıran sihirli kelime ‘Denge’dir

Ne çok samimiyet, ne de aşırı mesafe…
Ne sınırsız iyilik, ne de tamamen kabuklaşmak…

İnsan ilişkilerinde en kıymetli şey dengeyi bulmaktır.
Sıcak ol ama yakma.
İyi ol ama tükenme.
Yakın ol ama haddini bilsinler.

Birçok insan aslında şu nedenle hayal kırıklığı yaşıyor:
Karşı tarafı kendisi gibi sanmak.
Kendisi gibi düşünmesini, hissetmesini, aynı ahlaki çizgiyi taşımasını beklemek.

Ama hayat bize şunu öğretti:
Herkes senin kadar ince düşünmez, herkes senin kadar iyilik bilmez, herkes senin mesafenin kıymetini anlamaz.

Gönül kapımız açık olsun ama kapı eşiğinden geçenin de edepli olmasını bilelim.
Şunu çok net bilmemiz gerekir…

İyiliğimiz bol olsun ama nanköre değil.
Samimiyetimiz sıcak olsun ama saygıyı eritecek kadar değil.

Bunun için…

İyiliğin değeri, dozunda…
İnsanın kıymeti, mesafesinde…
İlişkinin ömrü, saygısında saklıdır.

SEVGİYLE KALIN!