Bugün; 30 Ağustos..
   Zafer Bayramı’nı kutluyoruz.
   Bu büyük günün önemini anlamayana anlatmak gerekir.
   Osmanlı'nın son döneminde üst üste gelen başarısızlıklar, yenilgiler, padişahların acizliği, Mondros Ateşkes Antlaşması, imparatorluğun işgal edilmesine yol açmıştı.
   Anadolu asırlardır görmediği bir tehlikeyle karşı karşıyaydı.
   Vatan dört bir yandan kuşatılıyor, insanlar evlerinden sürülüyor, yabancı tüfeklerin dipçikleriyle can veriyorlardı. İşgal ve katliam.. Öncesi halkta beklenti büyüktü…
   Osmanlı ordusu gelecek, hepsini kurtaracaktı!.
   Ama öyle olmadı… Beklenen o ordu, bizzat, “düşmana teslim olmuş” basiretsiz payitaht tarafından dağıtıldı. İşgal Anadolu'nun her yanına yayıldı. Köylerde, şehirlerde müthiş bir zulüm başladı. Düşman işbirlikçileri bir yana umutsuz, biçare halktan direniş çağrıları gelmeye başladı.
   Hele Yunan'ın, İzmir'e çıkar çıkmaz gerçekleştirdiği katliam ağır bir çöküntüye neden oldu.
   Halk katlediliyor, Osmanlı Hükümeti ise sadece izliyordu.
   O günlerde Mustafa Kemal, Anadolu’yu dolaşıp “Özgürlük ateşi”ni yakarken, direniş örgütleri ‘Kuvayı Milliye’ adı altında vatan ve hürriyet için mücadeleye geçti..
   Bu, kendi kaderiyle baş başa kalan halkın uyanışıydı.
   ***

   İşte o günlerde, İngilizlerin “koruyuculuğunu” isteyen Padişah Vahdettin, “Yegane ümidimiz, Allah’tan sonra İngiltere’dir” derken, işbirlikçi Şeyhülislam Dürrizade Abdullah, “İşgalcilere karşı duranları, asker toplayanları öldürmek din gereğidir, milliyetçileri öldürenler gazi, bu yolda ölenler şehit sayılır” fetvası yayarken, “Mustafa Kemal’i tepelemek” için Kuvayı İnzibatiye ordusu ve suikast grubu kuran (Osmanlı belgelerinde yer almaktadır) Damat Ferit'in imzasıyla ‘Padişah Buyruğu’ yayınlandı.
   Buyrukta, "Kuvayı Milliye adı altında fitne ve fesat çıkarmak, Anayasa'ya aykırı olarak halktan zorla para toplamak, asker almak, bunun aksine hareket edenlere işkence ve eziyet ederek şehirleri yakıp yıkmaya kalkışmak suretiyle iç güvenliği bozanların tertipçisi oldukları iddiasıyla haklarında dava açılan 3'üncü Ordu Müfettişliğinden alınarak askerlik mesleğinden çıkartılmış bulunan Selanikli Mustafa Kemal Efendi.." denilerek milli mücadelenin öne çıkan isimleri tek tek sayılarak devam edildi:
   "Sahip oldukları askeri ve mülki rütbe ve nişanlarla, her türlü resmi unvanlarının kaldırılmasına ve idamlarına…"
   ***

   Hani söylüyorlar ya, “Mustafa Kemal’i Anadolu’ya Vahdettin gönderdi” diye; ‘Çılgın Türkler’in yazarı Turgut Özakman, Vahdettin'in yaptıklarını belgeleriyle açıkladı:
   “Direnişin sembolü Mustafa Kemal’e bağımsızlık, özgürlük yolunda en büyük köstek padişahtan geldi. Kimlere hizmet ettiği bilinmeyen isimler Mustafa Kemal'i yakalamaya, öldürmeye çalışıyordu..”
   Böyle bir ortamda Mustafa Kemal’in askerleri, Kuvayı Milliye, çocuk, genç, yaşlı, kadın, erkek demeden silahlanan halk; Sakarya Meydan Muharebesi, İnönü Savaşları ve Büyük Taarruz’la gerçek bir orduya dönüştü, peşinden 30 Ağustos’ta “Büyük zafer” kazanıldı.
   Bu zafer, “idamlık!” Selanikli Mustafa Kemal Efendi’nin, O’na gönül vermiş, inanmış silah arkadaşlarıyla, Kuvayı Milliyecilerle, 7’sinden 70’ine bağımsızlığa, özgürlüğe susamış, inanmış halkla birlikte gerçekleştirdiği, dünyaya örnek olmuş Ulusal Kurtuluş Savaşı’yla kazanılmış çok büyük bir zaferdir. Kutlu olsun.
   Sen çok yaşa Gazi Mustafa Kemal Atatürk.
   İyi ki varsın..