Bursaspor Beşiktaş karşılaşmasını izlemek için hareket ettik.
Gülerek, neşe ile…
Bu neşemiz, trafiğe çıktıktan sonra hafiften bozulmaya başladı.
Acemler’e yoğun bir trafik akışı ile gittikten sonra sıra, park etmek için yer bulmaya gelmişti.
Yoğun bir mücadele sonucu yüksek kaldırım üstünde bir yer bulduk.
Yer bulduktan sonra işi bitti mi?
Kesinlikle ‘evet’ değil!
Çünkü…
Bir müddet stadyuma doğru yürüdük, yürüdükte yürüdük…
Stadyuma geldik fakat Bursaspor heyecanının dışındaki neşemizden eser bile yoktu.
Aynı çileyi Bursaspor taraftarı da çekmişti.
Abdal Bursaspor taraftarı.
Abdal, asrı saadette yaşamış otuz kırk civarı insandan oluşan samimi bir grup demektir.
‘Abdal kelimesinin tasavvufi manası ise manevi derecelerden birisine ermiş müslümanların iyilik ve selameti için bazı hadislerde hayırlı istikamet verebilme gücüne Allah tarafından muktedir kılınmış kişi demektir’
İşte bu taraftar Bursaspor’u dert ederek, çilesini çekmiş hala da çekmeye devam etmektir.
Peki şöyle olsaydı ne olurdu ki?
Evden, işten gülerek aracınıza binip, stada gelip, park yerini rahatlıkla bulup, park edip aynı neşe ile stada girip maçı izlesek!
O günleri görebilir miyiz?
‘Zeki Müren’de bizi görecek mi’?
Sonra 51.dakikada R.Babel’in ofsayt golü moralleri bozsa da, 86. dakikada D.Sakho ile derin bir nefes çektik.
Bu kadar çile de  çekilir. Bursaspor ve tribünler tıklım tıklım dolar.
Bu taraftar ‘abdal’ değilde nedir ki?
Lig’in 4. haftasında beraberlik alan ve bu taraftara
Tebrikler taraftar denir.