Malum olduğu üzere tabir o ki “Eskiye rağbet olsaydı bitpazarına nur yağardı” sözünü sık sık duymaktayız. Bu söz, antika meraklıları için kabul edilir cinsten değildir. Hatta nerede bir şey bulurum diyerek tüm mesaisini bu eskileri aramakla geçirenler gerek para kazanmak ve gerekse hobi olarak antika sevdalısı karşımıza çıkmaktadırlar.
Bu kişiler belli bir aşamadan sonra dertleri para olmayıp sadece sahip oldukları değerli parçalarla övünmektedirler.
Hemen hemen herkesin elinden büyüklerinden kalan değerli bir parça eşya geçmiştir. Ama belli bir zaman sonra ev temizliğinde bu eşyalar eski diyerek ya atılmış yada hurdacıya satılmıştır.
Oysa o parçalar saklansaydı, gelecek torunlara onun hatırası üzerine bir iki söz söylenseydi, tekrar anılar tazelenseydi fena mı olurdu? Ama şimdiki nesil in hayat felsefesi bambaşka.
Eskiye ait değil, yeni şeylerin söylenmesini istiyor.
Sizin zamanınızdan değil, şimdiki zamanın ve geleceğin konuşulmasını istiyor.
Her ayın üçüncü hafta sonu Pazar günü Nilüfer bölgesinde yeni yapılan İhsaniye kapalı pazaryerinde birçok ilden antikacılar ürünlerini satmak için gelmektedirler. Her türlü para, pul, ahşap, metal, cam, porselen ve aklınıza gelebilecek her türlü eskiye ait eşyalar bulunmaktadır. Birçok serginin açıldığı bu yeri mutlaka gezmenizi tavsiye etmekteyim.
İnanın sizinde çocukluğunuzda gördüğünüz ve ilk görüşte hatırladığınız bir obje mutlaka vardır. Sizi alsın bir elli yüz sene geriye götürsün. Bugün ile geçmiş arasında bağ kurmanın zevkine varacaksınız. Benim sadece üzüntüm insanların 1940 yıllarda ailesi ile birlikte çekildiği fotoğraflarına bile sahip çıkmayıp antikacının eliyle pazarda satılıyor olması.
Nenenin bakır tasına sahip çıkamadın anlarım, fotoğrafları nasıl izah edeceksin?
Yazık.