Kitaplarda yazıldığı gibi insan sosyal bir varlıktır.

Her zaman yan yana, omuz omuza yaşamak mecburiyetindedir.

Bireylerin oluşturduğu toplum hayatında bir takım düzenin sağlanması için kurallar bulunmaktadır.

Gerek ahlâki ve gerekse hukuki olsun sonuçta bunlar insanların uyması gereken kurallardır.

Her bir uyulmayan kuralın karşılığında yaptırımın olması bile kuralların çiğnenmesine engel olmamaktadır.

Ne hikmetse yasak olan herhangi bir şeyi yapmayı marifet sanmaktayız.

Bazılarını sıralayalım;

-Otobüs duraklarına park etmiyoruz, değil mi?

-Hatta tramvay yoluna hiç araç bırakmıyoruz, değil mi?

-Kapalı yerlerde sigara içmiyoruz, değil mi?

-Toplu taşıma araçlarında oturma önceliği olanlara yer veriyoruz, değil mi?

-Yan dairedeki komşumuzu rahatsız edecek şekilde yüksek sesli müzik dinlemiyoruz, değil mi?

-Elimize sprey boya alıp gelişi güzel duvarları boyamıyoruz, değil mi?

-Parklarda bulunan laleleri beğenip bir iki kök evlerimize götürmüyoruz, değil mi?

Evet, bu listeyi istediğimiz kadar uzatabiliriz.

Bunların hiçbirini biz yapmıyoruz diyebilirsiniz.

Peki, öyle ise yapan kim?

Bu siz-biz meselesinden ziyade toplumsal meseledir.

Kural tanımayanlar, yasak dinlemeyenler ne kadar da bireysel olsa da yekünde toplumsal hata olarak bakılmaktadır. Toplum fertlerinin çoğunluğu kural tanıyan ve yasaklara uyanlardan oluşsa genel tablo güzel çıkacaktır.

Elbette toplum içerisinde farklı kişiliğe sahip olanların bulunması doğaldır.

Önemli olan toplumun bu tür kişileri rehabilite etmesidir.

Tersini düşünmek ise toplumlar için felakettir.

Aslında herkes üzerine düşen görevi istenilen şekilde yerine getirse inanın yasak ve ikaz levhalarını daha az göreceğizdir.

Ahlak, görgü kuralları ve bunların yanında “İlla Edep” kurallarını bilmek her insanın üzerine vaciptir.

Bu kuralları öğrenmek için ilk önce en küçük halka olan kendimizden ve ailemizden başlayalım mı, ne dersiniz?