Hadi kalk gidiyoruz.

-Nereye?

Bu dünyada bulunma süren doldu.

-Daha erken değil mi? Bir yanlışlık olmasın?

Bizde yanlışlık olmaz. Ne bir saniye ileri ne de bir saniye geri, zaman hiç şaşmaz.

-Daha yapacak işlerim vardı. Sevenlerim, sevdiklerim, annem, babam, eşim, çocuklarım vardı. Peki onlar ne olacak?

Merak etme onlarda arkandan birer birer gelecekler.

-Sahip olduğum mallarım, servetlerim, gayrimenkullerim ne olacak?

Onlar senin değildi ki, sadece oyalanmak ve imtihan içindi. Şayet senin olsaydı bak yanında olurdu.

-Peki beni nereye götürüyorsun?

Dünya imtihanından çıktın. Sonuçları öğrenme ve değerlendirme yerine gidiyoruz. Gerçi sorular belliydi ve hatta cevapları da yüce kitapta de yazıyordu.

-Çok zamansız gelmedin mi ölüm meleği.

Yanılıyorsunuz. Siz insanlar ölümü uzak sanıyordunuz, oysa ölüm size hep yakındı. Her an hazır olmalıydınız.

-Kısaca diyorsun ki her şey boş bir hevesmiş. Gerçek olan ölümmüş.

Evet gün gelir her fani gibi Koçlarda ölür. İster sırasız ister zamansız deyin. Fark etmez. Ecel geldi mi baş ağrısı, kalp krizi bahane. Bu dünyadan baki âleme geçiş yalnız ve sadece ölüm ile olur. Bizler ve geride kalanları için bu ölümden ibret ve nasihat almamız gerekmektedir.

Allah yakınlarına sabır vesin.