Her insanın yanında konuşulmaz.
Her insanın yanına oturulmaz.
Her insanla uzun yolculuğa çıkılmaz.
Her insanla ticaret yapılmaz.
Her insanla dertlenilmez.
Her insanla ortaklık kurulmaz.
Her insanın sözüne itibar edilmez.
Her insanı kendimizden gibi sanılmaz.
Her insan, insan yerine konulmaz.
Her insan vicdan taşımaz.
Her insan, diğer insanlara benzemez.
Bu tür cümleleri uzun uzadıya sıralayabilirsiniz. Çünkü toplum hayatında insanların diğer insanlarla birbirleriyle münasebetleri mutlaka vardır. İyi-kötü yaşanmışların tümünde insan faktörü rol oynamaktadır. Her bir hadise insanlar üzerinde yeni bir tecrübeyi de beraberinde getirmektedir. Ya tümüyle “insanoğludur, beşerdir, şaşar” sözleriyle hepsini aynı çuvala koyarız yada “her insan ile bu insanı” birbirine karıştırmamaya dikkat ederiz. Sonuçta “iyi ve kötü insan” olarak ikiye ayırarak en kesin çizgi ile belirleriz.
İnsan olabilmek, insan olmanın vasıflarını taşımak, insana yakışır tavır sergilemek, diğer canlılardan farklı olduğunu göstermek inanın “her insan” denilen canlılarda görmek zordur. Bazı olaylar karşısında bile bunu “hayvan dahi yapmaz” diyerek tepki gösterdiklerimiz olmaktadır. İnsan farklı bir canlıdır. Farklı olduğunu kendini anladığı ve çözdüğü zaman anlayacaktır. İnsanlar tüm yaratılmışların üzerinde olduğunun bilinciyle hareket etmeli, o şuurla davranışlarında hassas olmalıdırlar. Yoksa kendisini “her insan” gibi bir geçersiz sınıfın içinde yer alacağının farkına varmalıdır.