Sevgili okurlar, şehrin nabzının attığı Cumhuriyet Caddesi’ne bir gidin, ne dediğimi anlarsınız. Burası insan seli, gürültü ve kural tanımazlıkla adeta bir kaos sahnesi. Nostalji treni, bu caddenin ortasından tıngır mıngır geçerken, sanki bir film setindeyiz. Ama film romantik değil, aksine eleştirilecek o kadar çok şey var ki!
Caddede insan yoğunluğu bazı gün ve saatler de öyle bir boyutta ki, adım atacak yer yok. Cadde yaya için değil, sanki engelli koşu parkuru. Bir de seyyar satıcıların tezgâhları yolunuzu kesiyor. “Simit, balon!” diye bağıran satıcılar, kulağınızı sağır ediyor. Nostalji treni geçerken o tatlı çan sesi bile bu gürültüde kayboluyor. Huzurlu bir yürüyüş mü? Hayal!
Motosiklet meselesi ayrı bir dert. Caddede motosiklet yasak, ama kim dinliyor? Cadde de vızır vızır gezen motorlar, yayaları korkutuyor. Çocuk arabasıyla yürüyenler, yaşlılar, herkes diken üstünde. Geçen hafta bir motosiklet, az kalsın birine çarpıyordu. Nostalji treni raylarda usul usul giderken, bu motorlar caddenin ruhunu bozuyor. Zabıta, trafik polisi nerede? Denetim hak getire.
Duygu sömürüsü yapan dilenciler de caddenin değişmezi. Her köşede bir hikâye, her adımda bir el uzanıyor. Yardıma muhtaç olanlar var, eyvallah, ama organize dilencilik burada almış yürümüş.Vicdan sömürenler, insanı çileden çıkarıyor. Zabıta, bu konuda da sınıfta kalmış.
Seyyar satıcılar, caddenin rengi olabilir, ama bu kadar başıboşluk fazla. Caddeyi işgal eden tezgâhlar, hijyene pek aldırış etmeyen satıcılar… Zabıta arada bir görünüyor, ama sanki sadece göz boyamak için. Nostalji treni, 2011’den beri bu caddede nostaljik bir hava katsın diye çalışıyor, ama etrafındaki bu düzensizlik onun büyüsünü gölgeliyor.
Trafik kontrolü desen, o da içler acısı. Caddenin giriş-çıkışlarında, bağlantı sokaklarında bariyer var ama, Özel Güvenlik istediğine bariyeri açıyor istemediğine açmıyor.Yayalar ezilme korkusuyla yürüyor. Nostalji treni, Bursa’nın tarihi dokusuna renk katarken, çevredeki denetimsizlik bu güzelliği mahvediyor. Çözüm mü? Zabıta ve trafik denetimleri artsın, seyyar satıcılar düzenlensin, dilencilikle mücadele edilsin, motosikletlere dur densin. Cumhuriyet Caddesi, nostalji treniyle bir inci olmalı, kaosun değil. Bu caddenin hakkını verin, biz de keyfini sürelim!
Yorum Ekle
Yorumlar (0)
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Mehmet Ali Akçaseven
Nostalji ve Kaos...
Sevgili okurlar, şehrin nabzının attığı Cumhuriyet Caddesi’ne bir gidin, ne dediğimi anlarsınız. Burası insan seli, gürültü ve kural tanımazlıkla adeta bir kaos sahnesi. Nostalji treni, bu caddenin ortasından tıngır mıngır geçerken, sanki bir film setindeyiz. Ama film romantik değil, aksine eleştirilecek o kadar çok şey var ki!
Caddede insan yoğunluğu bazı gün ve saatler de öyle bir boyutta ki, adım atacak yer yok. Cadde yaya için değil, sanki engelli koşu parkuru. Bir de seyyar satıcıların tezgâhları yolunuzu kesiyor. “Simit, balon!” diye bağıran satıcılar, kulağınızı sağır ediyor. Nostalji treni geçerken o tatlı çan sesi bile bu gürültüde kayboluyor. Huzurlu bir yürüyüş mü? Hayal!
Motosiklet meselesi ayrı bir dert. Caddede motosiklet yasak, ama kim dinliyor? Cadde de vızır vızır gezen motorlar, yayaları korkutuyor. Çocuk arabasıyla yürüyenler, yaşlılar, herkes diken üstünde. Geçen hafta bir motosiklet, az kalsın birine çarpıyordu. Nostalji treni raylarda usul usul giderken, bu motorlar caddenin ruhunu bozuyor. Zabıta, trafik polisi nerede? Denetim hak getire.
Duygu sömürüsü yapan dilenciler de caddenin değişmezi. Her köşede bir hikâye, her adımda bir el uzanıyor. Yardıma muhtaç olanlar var, eyvallah, ama organize dilencilik burada almış yürümüş.Vicdan sömürenler, insanı çileden çıkarıyor. Zabıta, bu konuda da sınıfta kalmış.
Seyyar satıcılar, caddenin rengi olabilir, ama bu kadar başıboşluk fazla. Caddeyi işgal eden tezgâhlar, hijyene pek aldırış etmeyen satıcılar… Zabıta arada bir görünüyor, ama sanki sadece göz boyamak için. Nostalji treni, 2011’den beri bu caddede nostaljik bir hava katsın diye çalışıyor, ama etrafındaki bu düzensizlik onun büyüsünü gölgeliyor.
Trafik kontrolü desen, o da içler acısı. Caddenin giriş-çıkışlarında, bağlantı sokaklarında bariyer var ama, Özel Güvenlik istediğine bariyeri açıyor istemediğine açmıyor.Yayalar ezilme korkusuyla yürüyor. Nostalji treni, Bursa’nın tarihi dokusuna renk katarken, çevredeki denetimsizlik bu güzelliği mahvediyor. Çözüm mü? Zabıta ve trafik denetimleri artsın, seyyar satıcılar düzenlensin, dilencilikle mücadele edilsin, motosikletlere dur densin. Cumhuriyet Caddesi, nostalji treniyle bir inci olmalı, kaosun değil. Bu caddenin hakkını verin, biz de keyfini sürelim!