Sevgili okurlar, Bursa’ya her baktığımda içimde bir burukluk, bir de umut kıpırdıyor. “Yeşil Bursa” dedik, yıllarca övündük. Uludağ’ın eteklerinde uzanan o yemyeşil örtü, Ulu Camii’nin vakur gölgesi, Cumalıkızık’ın taş sokaklarındaki tarih kokusu… Hangi birini saysam? Gölyazı’da gün batarken insanın ruhu adeta bir ressamın fırçasından süzülüyor. Ama gelin görün ki, bu şehirde estetik bir çelişki kol geziyor; yeşille beton, tarihle hoyratlık birbiriyle dans ediyor, hem de pek uyumsuz bir dans!

Bursa’nın güzellikleri malum, ama ya gölgelenen yanları? Osmangazi’nin, Yıldırım’ın dar sokaklarında yükselen ruhsuz apartmanlar, adeta tarihin üstüne çökmüş. 80’lerden beri sanayi, şehri gri renge boyadı. Organize sanayi bölgeleri, yeşil alanları yuttu; “Yeşil Bursa” artık bir masal gibi. Hele hele Doğanbey TOKİ şehrin kalbine bir hançer gibi duruyor. Zafer Plaza gibi alışveriş merkezleri ne göze hitap ediyor ne de ruha. Modern dedik, ama modernlik buysa, keşke biraz eskiye dönsek!

Trafik keşmekeşi, yaya dostu alanların kıtlığı, plansız kentsel dönüşüm projeleri… Hepsi Bursa’nın estetik ruhunu zedeliyor. Hani nerede o bütünlük, nerede şehirle barışık bir mimari? Bisiklet yolları, yayalaştırılmış birkaç cadde derken ufak adımlar görüyoruz, ama yetmez! Bursa, tarihine sahip çıkıp yeşiline kavuşmalı. Yerli ve yabancı turistlerin rahatça gezeceği rota bile henüz oluşmamış. Ayrıca otopark sorunu başlı başına bir dert. Şehrin tarihi dokusunu restorasyonla, çevre dostu projelerle, yerel değerleri kucaklayan tasarımlarla bu şehir yeniden parlar.

Bursa, bir denge arıyor, dostlar. Yeşille betonun kavgası değil, uyumu lazım. Bilinçli bir kent yönetimiyle, bu şehir hem geçmişin ihtişamını taşır hem geleceğin yıldızı olur. Haydi, kolları sıvayalım; Bursa’nın ruhunu hep birlikte kurtaralım!