Biz mi görmüyorduk?

Aslında dünyanın birçok bölgesinde, ülkesinde vahşet hep vardı, yaşanıyordu…

Katliamlar…

Tecavüzler…

Ölenler…

Terör saldırıları…

Her ne kadar ağır travmalar zaman zaman yaşansa da, bu denli su yüzüne çıkmıyordu, memleketimizde…

Ama bir çivisi çıkmaya görsün…

Katliamlar katliam üstüne…

Terör terör üstüne…

Tecavüzler almış başına gidiyor…

Bir de bunlara ek ‘fiili luvata’…

Gel de çık işin içinden…

***

Olayları kanıksamaya başladık…

Sanki hayatın içinde olmazsa olmazmış gibi…

Eğer çok sayıda şehit yoksa, ‘o kadar da olur’ mantığına saplanır gibiyiz…

Nedir bizi bu hale getiren?

***

Her şeyin üstesinden geliriz gelmesine de…

Her bela ile baş ederiz etmesine de…

De işte…

Çünkü…

Birlik bitti…

Dirlik bitti…

Dış siyaset, iç siyasetin malzemesi oldu…

Her şeyi bir yana bıraktık, söz dalaşı, it dalaşı gibi…

***

Çözüm mü?

Yazsak ne fark eder?

Söylesek ne yazar?

Desek ki Cumhurbaşkanı bütün siyasi partileri bir araya toplasa…

Mümkün mü?

Desek ki iktidar partisi, tüm siyasi partilere çağrı yapıp, ülke için ortak hareket noktası bulmaya çabalasa…

Mümkün mü?

Desek ki, yeni bir sayfa açsa ana muhalefet lideri Kemal Kılıçdaroğlu, yeni bir eksen çizip ülke için ortak politika üretme noktasına gitse…

Mümkün mü?

Desek ki MHP lideri de…

De ama şu an onun başı parti içi muhalefetle dertte…

Desek ki HDP, açık bir söylemle teröre karşı bir duruş sergileyip Türkiye’nin Partisi olduğunu dillendirse…

Mümkün mü?

O kadar çok mümkün olmayanlar birlikte Meclis’teki…

Milletin Meclisi’nin yansıması bu…

Meclisin Millete yansıması da bu…

Birlik mi?

Hayal bile değil artık…