Yetki sorunu bir türlü çözülemeyen Uludağ’ın durumu hala belirsiz görülmektedir.

Geleceğin Davos’u olacak gözüyle bakmaya devam edelim mi?

Yoksa ümidimizi yitirelim mi, bilemedim?

Uludağ’dan ümitliyim.

Her bakışta onda o potansiyeli görmekteyim.

Ulaşım noktasında yenilenen teleferiği ve uzatılan mesafe ile en azından gelişimin bir başlangıcı, ilk adımı denilebilir. Önündeki engeller kalktığı zaman daha fazla hizmeti alacağından hiç şüphem yoktur.

Yaz ve kış her mevsimde cazip kılmak, yerli ve yabancı turistlere ev sahipliği yapabilecek bölgesinin en değerli yeridir Uludağ.

Bu sene kış mevsiminin ılık olması sezonun kötü geçmesine sebep oldu.

Uludağ’da kar eşittir para gerçeği varken, yılın her ayında yapay kar ile o pistlerin aktif hale getirilmesi neden zordur hala anlamış değilim.

Demek ki Uludağ daha cazibe merkezine hazır değil.

Olması içinde o yönde yoğun talep ve isteklerin daha ısrarcı olması gerekmektedir.

Bursa’mızda Uludağ bulunduğuna göre doğal olarak bizlerinde kayma hevesimizin olması gerekmektedir.

Kayak ister spor, isterse hobi olarak yapılabilen bir aktivitedir.

Bu açığı kapama adına geçmiş zamanda hatırlarsanız Demirtaş Çim Kayağı pisti yapılmıştı.

Hatta bir zaman Dünya Çim Kayağı Şampiyonluğu burada oynanmıştı.

Sonra bakımsızlık yüzünden atıl olarak kaderine terk edilmişti.

İnanın son durumunu nedir tam olarak bilmiyorum.

Bugünlerde tekrar kayma hevesimizi canlandıracak bir proje Kent ormanında yapılacak ıslak sunî kaplamalı kayak pisti müjdesiyle geldi.

Neredeyse kentin içi sayılacak bir yerde ulaşım sıkıntısı sıfır ve zaman kaybı yaşanmayacak yerde oluşu insanlara cazip gelecektir.

Pistte kullanılacak malzeme her mevsim sürekli kaymak için müsait olacağından kar yağışına bağımlılık göstermemektedir.

Dilerim bu proje uzun süreli olur da halkın kayma hevesi tekrar kırılmaz.

Kentimizde yetenekli, keşfedilmeyi bekleyen çocuklarda burada kendilerini gösterme fırsatı da bulmuş olacaklardır. Ne diyelim, dağ da kayamayanlar buyursunlar Kent Ormanı’nda kaymaya.